Als we interveniëren om een verandering te bewerkstelligen richten we ons doorgaans op individuen, groepen, afdelingen, of bepaalde managementlagen. Op bestaande eenheden waarvan de begrenzingen vastliggen in een organigram. Wat eigenlijk wil zeggen dat we ons op de kaart richten en niet op het landschap zelf. Kortom, niet op de dagelijkse praktijk zoals mensen die zelf ervaren.
In een in 2015 gepubliceerd artikel in The Management of Inquiry wordt ingegaan op de toegevoegde waarde van het systeemdenken voor organisatieverandering.
Dit artikel is hieronder te donwloaden door te klikken op de url:
Van Nistelrooij & De Caluwe (2015)
Als we systemische interventies proberen we dit juist wel te doen door vooral te kijken naar de mens in relatie tot zijn omgeving, in fysieke zin maar ook vanuit haar of zijn sociale perceptie van wat belangrijk is vanuit deze omgeving. Daarmee komt de focus te liggen op het geheel (whole) aan relaties en betrekkingen dat relevant is voor de veranderkundige doel- of vraagstelling.
“Draw a distinction and a universe comes into being.”
George Spencer-Brown 1997
Hieronder enkele toonaangevende wetenschappers op dit gebied aan het woord:
Peter Senge over systems Thinking
Harisson Owen over Serendipity, Systems Thinking & Open Space