Achtergrond Module Management van Organisaties
In de module “Management van organisaties” komen de volgende verdiepende thema’s aan de orde: ‘postmodernistisch kijken naar organiseer processen’, ‘de organisatie 3.0’ en ‘participatieve organisatieontwikkeling’. Actuele thema’s die het huidige wetenschappelijke debat bepalen en in toenemende mate de agenda van tal van managementseminars en -conferenties. De kern van deze thema’s betreft: het aangaan en onderhouden van betekenisvolle, wederkerige relaties met stakeholders – intern en extern – gezamenlijk het netwerk vormend waar de organisatie deel vanuit maakt. Het horizontaal organiseren heeft als doel en tevens ook als middel ‘co-creatie’, oftewel het gezamenlijk komen tot innovatieve, op maat gesneden producten of diensten (Dumay, 2009; Waasdorp, 2010). Met de komst van social media in het afgelopen decennium wordt in zowel in de wetenschappelijke als semiwetenschappelijke literatuur in toenemende mate gesproken van een 3.0 organisatie (Solis, 2011; Van den Hoff, 2011): de zienswijze dat een organisatie een netwerk met stakeholders (leveranciers, concurrenten, klanten e.d.) aangaat en onderhoudt met behulp van social media en netwerkbijeenkomsten. De top-down benadering, de piramide, wordt in deze benadering vervangen door het zogenoemde pancakemodel, een wereld die qua hiërarchische organisatie zo plat is als een pannenkoek (Greene, 2009).
De postmoderne menselijke staat
Een consequentie van de ontwikkeling naar een meer post moderne mens is dat we ons meer en meer bewust aan het worden zijn van het gegeven dat we deel uit maken van meerdere groepen, dat we meerdere rollen hebben en dat we daarmee ook verschillende (sociale) identiteiten hebben. Maar bijvoorbeeld ook dat ‘vaste’ aanstellingen, ‘vaste’ werkplekken en ‘vaste’ normen en waarden geen gegeven meer zijn. Om de Pools-Britse socioloog Zygmunt Bauman (1993) te citeren: ‘Identiteit zoek je ‘whenever one is not sure of where one belongs’ en ‘Identity is the name given to the sought to escape from that uncertainty‘ (p.82). Kortom, het besef groeit dat ‘identiteit’, opgevat als zijnde een stabiel en ongedeeld subject ophoudt te bestaan en dat we in toenemende mate zelf actief op zoek moeten – samen met anderen om ons heen naar nieuwe vastigheden – in termen van waarden, normen en (sociale) identiteiten- hoe tijdelijk ook.
